Kuchnia portugalska obejmuje zróżnicowane składnikowo i regionalnie potrawy. W rolniczych prowincjach Alentejo i Ribatejo popularne jest mięso (w szczególności bycze), a na kulinarne przysmaki Algarve duży wpływ miało długoletnie panowanie muzułmańskich Maurów.
Przeważają dość proste i pożywne dania, najczęściej gotowane. Najbardziej charakterystyczną cechą typowego portugalskiego posiłku jest jednak powszechne zastosowanie różnego rodzaju ryb i owoców morza.
Istotny wpływ na portugalską kuchnię wywarły (oprócz krajów basenu Morza Śródziemnego) wielkie odkrycia geograficzne i związane z nimi byłe kolonie kraju. Podczas wyprawy Vasco da Gamy z lat 1497-99 przywieziono z Indii wiele nowo poznanych owoców, orzechów i roślin oraz niewielki ładunek pieprzu czarnego, za który postawiono później okazały Klasztor Hieronimitów w Lizbonie. We współczesnej kuchni portugalskiej korzysta się zatem ze stosunkowo dużej ilości indyjskich przypraw, takich jak cynamon, mieszanka curry, szafran czy kolendra, a także afrykańskich papryczek piri-piri i przyrządzanego z nich sosu. Zestawienie octu, oliwy i mielonej papryki jest powszechnie stosowanym dodatkiem do potraw. Niektóre przykłady opisywanej kuchni znane są też w Brazylii i innych krajach Wspólnoty Portugalskojęzycznej. Także tempura, jedno z najbardziej znanych japońskich dań pochodzi z Portugalii.

Ważnym elementem portugalskiej sztuki kulinarnej są zupy, a wśród nich, tzw. Zielona zupa (caldo verde), która jest uznawana niemal za narodowy posiłek. Jej barwa jest wynikiem dużej ilości drobno pokrojonej kapusty galicyjskiej, a także ziemniaków, cebuli, czosnku i plasterków pikantnej kiełbasy.

Sztandarową portugalską potrawą czy raczej składnikiem, z którego przyrządza się niezliczoną ilość dań, jest bacalhau , czyli solony i suszony dorsz. Jest on niewątpliwie spuścizną po czasach, w których Portugalczycy znajdowali się w czołówce odkrywców nowych lądów.
Zakonserwowany w ten sposób dorsz, przemierzał na statkach podróżników, żołnierzy i kupców tysiące mil morskich, będąc podstawą ich pożywienia. Niegdyś pożywienie uboższych warstw ludności, dziś z powodu wysokiej ceny, gości na stołach portugalskich zdecydowanie rzadziej, aniżeli by sobie tego życzono.
Podobnie jak Francuzi, mówiąc o ilości wyrabianych w ich kraju serów, również i Portugalczycy twierdzą, że istnieje co najmniej 365 przepisów na przygotowanie potraw z suszonego dorsza. Spożycie dorsza przez Portugalczyków jest tak ogromne, że już kilka wieków temu państwo zostało zmuszone do importu tej ryby z norweskich łowisk.

Niezwykłą popularnością cieszą się również słodkie, grillowane sardynki, które przyrządza się często na bocznych ulicach i skwerach miast, traktując gotowanie jako okazję do towarzyskich spotkań.

Spośród obfitujących w nabiał deserów wymienić należy arroz doze, typ ryżowego puddingu z cynamonem, serwowany zwyczajowo w święta Bożego Narodzenia. Najpopularniejsze portugalskie ciasto to pastel de nata - tarta z nadzieniem budyniowym, pochodząca z lizbońskiej dzielnicy Belém (dosł. Betlejem). Większość serów produkowana jest z owczego lub koziego mleka i charakteryzuje się ostrym, intensywnym smakiem. Sery tradycyjnie spożywane są osobno, przed lub po posiłku i stanowią formę deseru albo przystawki. Wyróżnić można queijo de Castelo Branco z górskiego regionu Beira Baixa oraz queijo da Serra da Estrela, wytwarzany na podpuszczce z karczochów.

Najważniejszym posiłkiem dnia jest kolacja (port. jantar); obiad (almoço) i śniadanie (pequeno-almoço) mają charakter drugorzędny.